Choć wiele osób słyszało o zaburzeniach lękowych – ci których one nie dotyczą nie potrafią dokładnie określić czym są. By przybliżyć im to z czym na co dzień zmagają się chorzy, należy pochylić się nie tylko nad ich objawami, ale również przyczynami. Te drugie nie są bowiem tak proste do ustalenia, jak mogłoby się wydawać.

Nerwice nie mają szczególnej przyczyny. Atakują, wywołując w człowieku silny lęk – chory staje się nadpobudliwy, a jego ruchy zaczynają być gwałtowne. Cierpi z powodu bezsenności lub zapada w przerywany, niespokojny sen. W ekstremalnych przypadkach zmaga się nawet z myślami samobójczymi. Dlaczego tak się dzieje? Kto i z jakich powodów jest narażony na powstanie zaburzeń lękowych?

Zaburzenia lękowe – przyczyny i konsekwencje

Nie ma jednej, ściśle określonej przyczyny zaburzeń lękowych. Tak naprawę trudno ustalić więc ich główne źródło. Na pewno nie powinno się ich łączyć ze słabym charakterem, niestabilną psychiką czy złym wychowaniem, co niestety wiele osób nadal robi.

Badania wskazują, że wiele nerwic ma raczej swoje źródło w długotrwałym stresie i zmianach w mózgu. Brak równowagi chemicznej, którą wywołuje ostry stres może być więc przyczyną powstawania konkretnych zaburzeń. Poza tym, inne badania dowiodły, że silny lęk może być też dziedziczny. Podobnie, jak chociażby kolor włosów. A to oznacza, że predyspozycje do nerwic mogą być rodzinne. Osobom wrażliwym, podatnym na problemy psychiczne zaszkodzić mogą również trudne doświadczenia życiowe. Traumatyczne i wpływające na ich sposób postrzegania świata.

Zaburzenia lękowe przejawiają się przecież na różne sposoby. Zanim przejdziemy jednak do ich omówienia, warto pochylić się nad rodzajami samych nerwic. Bo choć zazwyczaj są to napady silnego lęku lub fobie związane z konkretną rzeczą czy sytuacją, bywa, że jest to również fobia społeczna, a więc lęk który pojawia się w sytuacjach społecznych. Czasami zaburzenia lękowe przybierają też postać zaburzeń obsesyjno – kompulsywnych. Chory ma wówczas nieprzemijające, natrętne myśli od których bardzo ciężko mu się uwolnić. Przymus wykonywania pewnych czynności towarzyszy mu przez cały czas. Dla osób postronnych jego zachowanie może wydawać się wręcz niedorzeczne. Dla niego jednak kwestia wykonania danej czynności jest priorytetowa. Uspokaja się dopiero wówczas, gdy tak się stanie.

Leczenie nerwic

Dawne leczenie nerwic nie ma zbyt wiele wspólnego z tym, jak robi się to dziś. Postęp w dziedzinie zaburzeń lękowych jest niesamowity. Obecnie wdrożone postępowanie uzależnia się przede wszystkim od rodzaju danego zaburzenia. Zazwyczaj stosuje się leki łagodzące objawy, antydepresanty i środki uspokajające. Farmakologia, to jednak nie wszystko. Ogromną rolę odrywa również psychoterapia.

W leczeniu zaburzeń lękowych bardzo ważne jest dotarcie do ich przyczyn. Nie chodzi wyłącznie o usunięcie objawów. Nie ma innej drogi, by skutecznie zminimalizować konsekwencje nerwic lub całkowicie się ich pozbyć. Skoncentrowanie na źródle lęków danego pacjenta, to ważna część leczenia dla prowadzących gabinet doświadczonych psychoterapeutek. Sesje psychoterapii indywidualnej odbywają się zazwyczaj raz lub dwa razy w tygodniu. Pacjenci wymagający dalszej pomocy, kierowani są też do psychiatry.

Połączenie leczenia farmakologicznego z sesjami może przynieść naprawdę zadowalające efekty. Życie z nerwicą jest wycieńczające. Jeśli mamy więc szansę, by wyrwać się z jej szponów – warto spróbować.